De geboorte van “Het Zwarte Paard” vond plaats omstreeks 1966. Er werd géén veulen geboren, ook geen hengst of merrie, nee er werd een paard geboren, dat geheel onzijdig bleek; gewoon jong en geheel zwart, kortom “Het Zwarte Paard”. Zijn of haar geboorte vond plaats tijdens de overgang van flessen gas naar aardgas. Ene heer Kruidhof had in dat jaar een expositie van aardgastoestellen en gaskachels in het nog niet door brand geteisterde Hervormd Centrum. Tijdens dit evenement nodigde hij Ommenaren uit om ‘s-avonds op donderdagen te komen schaken in Hotel Restaurant “Het Zwarte Paard”. Hoeveel weken er toen al enkele schakers in dit lokaal bijeenkwamen is niet meer te achterhalen. Op nieuw opgerichte schaakclubs is véél en lang gediscussieerd over een goede naam. Bij Het Zwarte Paard was dit geen probleem. Het Paard kreeg eenvoudig de naam van zijn geboorteplek. Hotel Restaurant “Het Zwarte Paard” stond toen op de plaats waar nu het winkelbedrijf “Terstal” is gevestigd. Enige werkers van het eerste uur zijn de heren Abma en Stoker (dhr. Stoker is geen lid meer). Ook een schaker van verdienste is de heer De Boer. Hij heeft wegens zijn hoge leeftijd bedankt als lid van onze vereniging. Hotel Restaurant “Het Zwarte Paard”, waarvan de familie Gerrits toen de eigenaar was, stond bekend om zijn zeer fijne keuken. De gehaktballen die je daar kon nuttigen werden door de schaakleden als traktatie meer naar huis genomen, zodat kinderen zeiden “hoera…. ’t is donderdag, dan gaat vader schaken…”!

Bob is er nooit geweest, maar het moet de ideale schaakaccomodatie zijn geweest, vanwege die gezellige sfeer en dan die …. bar! Maar helaas….! De heer Gerrits had geen opvolger en verkocht de zaak. Het historisch pand werd gesloopt en ons “Het Zwarte Paard” ging aan het zwerven. De vereniging zwierf van de ene naar de andere locatie: Ouderencentrum Nijenhage, Manege Laarhoeve, Het Hervormd Centrum, Hotel Restaurant Stegeman, De Herbergier, Het Vrijthof, Harry’s Hap en terug naar het Hervormd Centrum. Als de vereniging een andere naam moet krijgen stelt Bob voor: “De Zigeuners”. Een wondere club van schakers. Het was (en is) een echte mannenaangelegenheid. Saskia Hermans is een van de weinige vrouwelijke leden geweest. Een oud-lid vertelde dat ook Yvonne den Hooge in de jaren tachtig nog lid is geweest.

De heer Smit was bijna 17 jaar lang kampioen. Ups en downs wisselden elkaar af. Er is een strijd geweest over een eventuele “ledenstop”. Ook tijden dat we dankbaar waren met elk nieuw lid. Jarenlang heeft het systeem “Keizer” de competitie beheerst (een systeem waarbij iedere speler een aantal punten vertegenwoordigde die men bij winst erbij kreeg). Véél wijkt dit systeem niet af van van de huidige gang van zaken, maar als wedstrijdleider moest je goed kunnen rekenen. Rouke de Boer was hier een uiterst strenge volgeling van (hij werd lyrisch als je hem er over sprak). Vroeger schijnt de vereniging ook een eigen krant(je) gehad te hebben. Misschien is er iemand die ons een exemplaar van deze krant kan bezorgen???

Van gehouden jubilea heeft Bob niets kunnen achterhalen….ja ook niets! Feestvierderig is de vereniging nooit geweest, maar wel uitermate georganiseerd! De trein loopt al jaren op rolletjes en dat danken wij voor een heel groot deel aan de heren Rouke de Boer en Roel Boer, die samen achtereenvolgens de touwtjes strak trokken. Echt goede paardenmenners dus. En zo verstrijkt de tijd en “Het Zwarte Paard” verdient de haver. Met de woorden van Bob … “een best beestje”. Het moge duidelijk zijn dat boeren in het algemeen goed met paarden overweg kunnen.