Als schaker ben ik in wezen een romanticus. Liever sterven in schoonheid, dan in eindeloos lange partijen een klein voordeeltje uitmelken. Toen ik jong was, zo’n vijftig jaar geleden, speelde ik uitsluitend echte gambieten met zwart en met wit. Dus geen damegambiet, maar Koningsgambiet, Deens gambiet, Morra-gambiet, Wolga-gambiet, Blackmar-Diemer gambiet, IJslands gambiet etc.
Na mijn pensionering en verhuizing van Culemborg naar Mariënberg heb ik vijftien jaar geen schaakstuk aangeraakt. Sinds 2018 woon ik in Ommen en ben ik lid geworden van de club. Omdat ik een beetje lui ben en er tegenop zag om mijn oude gambietrepertoire weer te actualiseren, heb ik met wisselend succes me de Hippopotamus eigen gemaakt. Je speelt met wit en zwart dezelfde opzet en kunt op de automatische piloot de eerste tien zetten spelen ongeacht wat je tegenstander speelt.
Het nadeel is dat je teveel op de automatische piloot gaat vertrouwen en vergeet zelf na te denken. Daarom ben ik nu bezig mijn oude gambietrepertoire weer nieuw leven in te blazen. Als ik in maart weer op de club mijn partijtjes ga spelen, zullen jullie net als ik in de chaos van de gambieten je weg moeten vinden. Hopelijk sterf ik niet in schoonheid.
Martien Brand







